Edukacja jest najważniejsza, bo dzięki niej zmienia się świat!
Chcemy edukacji:
- na miarę XXI, a nie XIX wieku z odchudzoną podstawą programową, 20-osobowymi klasami i wsparciem specjalistów
- edukacji dobrze i racjonalnie finansowanej, w tym realnej poprawy sytuacji materialnej nauczycieli
- edukacji z profesjonalną i dowartościowaną kadrą
- edukacji ukierunkowanej na kluczowe kompetencje, a nie szczegółowe wiadomości
- edukacji opartej na autonomii i samodzielności szkół, a nie centralnie sterowanej
- edukacji równych szans
To rekomendacje Miasteczka edukacyjnego, które działało pod hasłem „Edukacja jest najważniejsza” jesienią ubiegłego roku. Mówimy o nich publicznie przy każdej nadarzającej się okazji, wspierając jednocześnie wartości demokratyczne i proobywatelskie inicjatywy. Jest to dla nas ważne, bo zgadzamy się z autorami książki „25 lekcji o edukacji i demokracji”, że:
– „demokracja i prawa człowieka nie są darem natury. Lezące u ich podstaw wartości muszą zostać wpojone przyszłym pokoleniom. Jest to niepisane zadanie nauczycielek i nauczycieli na całym świecie. Pedagogika i metody dydaktyczne przepojone wartościami demokratycznymi powinny być obecne w całym procesie nauczania i uczenia się;
– rządy, które pozwalają na pauperyzację nauczycielek i nauczycieli oraz obniżanie ich społecznego i zawodowego prestiżu, w bezpośredni sposób narażają na niebezpieczeństwo przyszłość swoich narodów”.
O tym, dlaczego edukacja jest najważniejsza powiemy także w najbliższą niedzielę podczas Wielkiego Marszu w Warszawie, na który wybierają się nauczyciele i pracownicy oświaty z całej Polski zatroskani o los polskiej szkoły. 4 czerwca widzimy się w gronie tych, którzy chcą lepszej edukacji dla uczniów i uczennic oraz lepszych warunków nauki i pracy!
Dla nas edukacja jest najważniejsza! I nie zawahamy się o tym mówić wszędzie tam, gdzie jest przestrzeń na dialog!
Rekomendacje ZNP to konkretne rozwiązania poprawiające sytuację dzieci, wychowanków, uczniów, studentów, nauczycieli oraz pracowników edukacji
Edukacja na miarę XXI, a nie XIX wieku
- „odchudzenie” podstawy programowej,
- indywidualizacja kształcenia w klasach do 20 uczniów,
- darmowe podręczniki na wszystkich etapach edukacyjnych,
- kształcenie kompetencji kluczowych,
- wsparcie specjalistów – psychologów i pedagogów,
- lekkie tornistry dla uczniów.
Edukacja dobrze i racjonalnie finansowana
- wzrost i urealnienie nakładów budżetowych na edukację od przedszkoli po uczelnie wyższe,
- prawne zagwarantowanie procentowego udziału wydatków na oświatę w stosunku do PKB na poziomie nie niższym niż 3 proc.,
- realna poprawa sytuacji materialnej nauczycieli przez powiązanie systemu wynagradzania nauczycieli ze średnim wynagrodzeniem w gospodarce,
- finansowanie wynagrodzenia nauczycieli z budżetu państwa,
- wzrost wynagrodzeń pracowników niebędących nauczycielami.
Edukacja z profesjonalną i dowartościowaną kadrą
- dowartościowanie i docenienie kadry nauczycielskiej oraz pracowników edukacji,
- systemowe wspieranie rozwoju profesjonalnego,
- wprowadzenie radykalnej podwyżki nauczycielskich płac oraz mechanizmu gwarantującego ich regularny wzrost,
- mniej biurokracji,
- wyposażenie miejsc pracy nauczycieli,
- poprawa warunków pracy,
- modyfikacja systemu oceny pracy nauczycieli.
Edukacja ukierunkowana na kluczowe kompetencje, a nie szczegółowe wiadomości
- kształcenie kompetencji kluczowych, w tym pracy zespołowej, krytycznego i twórczego myślenia, umiejętności rozwiązywania problemów;
- ograniczenie tradycyjnych metod nauczania na rzecz sposobów pracy, które autentycznie angażują młodych ludzi – takich, które budzą pasje, zachęcają do stawiania pytań, badania i robienia rzeczy ważnych dla siebie i pożytecznych dla świata;
- mądre korzystanie z nowych mediów i technologii
Edukacja oparta na autonomii i samodzielności szkół, a nie centralnie sterowana
- samodzielność szkoły zamiast centralnego sterowania, więcej decyzji w rękach dyrekcji, nauczycieli i nauczycielek;
- budowanie takich zespołów nauczycielskich, które wypracowują modele działania szkoły z uwzględnieniem potrzeb swoich uczniów i społeczności lokalnej;
- przebudowa systemu nadzoru pedagogicznego – więcej doradztwa i wsparcia, mniej arbitralnej kontroli;
- faktyczna swoboda stosowania przez nauczycieli w realizacji programu nauczania i metod nauczania,
- współpraca z organizacjami społecznymi – korzystanie z ich wsparcia i zasobów.
Edukacja równych szans
- wsparcie dla dzieci z trudnościami i ze specjalnymi potrzebami,
- przeciwdziałanie selekcji oraz segregacji uczennic i uczniów,
- edukacja bez rankingów,
- szkoła wsparcia i współpracy, a nie rywalizacji;
- szkoła jako przyjazne miejsce z dobrym klimatem do nauki, dbanie o relacje nauczyciele – uczniowie – rodzice;
- wsparcie edukacyjne i psychospołeczne dzieci; ograniczenie rywalizacji i nacisku na indywidualne sukcesy.
