Gdzie?

Centrum Nauki Kopernik w Warszawie

Organizatorzy:

Fundacja Stocznia oraz Centrum Nauki Kopernik

Instytucja wspierająca: Wolna Szkoła

Dla kogo?

Dla każdego i każdej osoby oraz instytucji, którzy są zainteresowani przedmiotem sprawy oraz czują potrzebę sformułowania i podzielenia się swoją opinią

Warunek uczestnictwa: REJESTRACJA, której dokonać można i należy poprzez formularz zgłoszeniowy dostępny TU

www.wysluchanieobywatelskie.pl

Liczba miejsc ograniczona

Uczestnictwo:

• AKTYWNY uczestnik(czka)

• OBSERWATOR(KA)

Formuła: hybrydowa

Transmisja on line

więcej informacji:

www.wysluchanieobywatelskie.pl

Wysłuchanie obywatelskie jest szczególną formą konsultacji, podejmowaną przez samych obywateli lub inne instytucje, zwłaszcza w sytuacji, kiedy konsultacji brakuje w ogóle lub są prowadzone w sposób nieodpowiadający wadze sprawy. Pierwsze wysłuchanie obywatelskie w spawach edukacji prowadzone było 8 lat temu przy tzw. ustawie o 6-latkach.

Zaproponowane przez nas działanie ma za zadanie wzbogacić proces i jednocześnie zachęcić resort, żeby tworząc przyszłe polityki publiczne (a zapowiedzi Ministerstwa sięgają daleko) zdecydowało się sięgnąć po analogiczne rozwiązania i wiele innych (w tym np. takie, które służą zbliżaniu stanowisk).

Istotą obywatelskiego wysłuchania publicznego, czy szerzej wysłuchania publicznego, jest jak wiadomo to, że może się do niego zgłosić każdy, instytucja lub osoba, a organizatorzy zapewniają względnie równą szansę zabrania głosu.

Podczas Wysłuchania kolejność wypowiedzi jest losowana, a czas, który przypada na wypowiedź jest równy dla każdego. Istotą wysłuchania nie jest polemika między uczestnikami, nie jest żadna forma debaty, nie jest też szukanie konsensusu. Jego istotą jest ujawnienie i dopuszczenie do głosu wszystkich, którzy są zainteresowani tematem i chcą się podzielić opinią w tej sprawie. To właściwie specjalna procedura dla tych, którzy nie są zaproszeni, ale czują się powołani do tego, żeby sformułować swoją opinię.

Wysłuchania obywatelskie to jedna z rzadkich sytuacji, w których politycy i decydenci są w znakomitej większości w roli słuchaczy, a nie mówców.